Chyba wszyscy to słyszeliśmy, nieprawdaż? Niezależnie od tego, czy chodzisz do liceum, podstawówki, czy tak jak ja jesteś w tym nielicznym procencie ludzi nazywanych potocznie gimbusami, a może edukację szkolną masz już dawno za sobą (co w sumie nasuwa mi pytanie ,,jak się tu znalazłeś?”) na pewno spotkałeś już jakiegoś dorosłego, który ci to powiedział. Wiecie, jeden z tych dialogów na zasadzie: - Jeżyku, jak ja nienawidzę szkoły! Dałabym wszystko, żeby tylko się już stamtąd wyrwać. - I gdzie ci się dziecko tak spieszy? Powinnaś się cieszyć z tego, że jesteś jeszcze dzieckiem! Szkoła to najlepszy okres w twoim życiu, potem jest już tylko gorzej! To jest nawet gorsze niż ten słynny cytat nauczycieli ,,Państwa syn/córka/dziecko jest bardzo zdolne… ale leniwe”, bo ten drugi nie dość, że tobie daje (złudną) nadzieję, że być może nie jest z tobą tak źle, to w dodatku w miły sposób przekazuje twoim rodzicom, że jesteś kretynem. Nie oburzajcie się. Wszyscy słyszymy w swoim ży
To jest wstęp. Znaczy, zapewne już jest to widoczne po tytule (side note: dodać tytuł) , ale nie bardzo wiedziałam, jak inaczej to zacząć. A podobno niezależnie od tego, czy pisze się amatorskiego bloga o życiu osoby z cyklotymią czy recenzje memów z pieskami i Pepe, trzeba napisać taki mały wstęp. So, here I am. Jest to blog pełen przemyśleń, niespodziewanych anglojęzycznych wstawek i błędów w pisowni. Założyłam go głównie dlatego, że czuję się jak… well. Kojarzycie puszki z colą? Kiedy się nią potrząśnie, a potem otworzy, to w kilka sekund wasze ulubione spodnie, t-shirt z cynicznym napisem i trampki pomazane markerami z Tigera zostają zalane. I potem cały dzień się tym trujecie, bo cola się lepi, a to znacznie utrudnia funkcjonowanie. Ta sytuacja całkiem nieźle obrazuje, jak wygląda mój mózg w tej chwili. To jest, nie mam na myśli, że kiedy nim potrząsnę, to on wybuchnie i wszystkich naokoło upaćka… chociaż to mogłoby ciekawie wyglądać. Bardziej chodzi mi o t